อันดับแรก เกลียดที่ แผลเก่า ทำให้กระทู้แรกของผมเป็นเชิงลบแบบนี้
อันดับสอง คือ ตามนี้เลยครับ
ผมรู้สึกเศร้ามากที่แผลเก่าวางบทให้ ขวัญกับเรียม ตายตอนจบ
สารภาพตามตรง ผมไม่เคยดูหนังเรื่องนี้เลย รู้แค่ว่ามี ขวัญเป่าขลุ่ย เลี้ยงควาย
ทั้งสองรักกันมาก และไปสาบานใต้ต้นไทร แต่ไม่เคยใส่ใจว่าตอนจบจะเป็นอย่างไร
แต่ก็ไม่ใช่จะไม่ imagine นะ ผมจำมุมหนึ่งในความคิดผมได้ว่าน่าจะ happy ending แค่นั้น
ตลอดที่ดูหนังเรื่องแผลเก่า มีอะไรหลายๆ อย่างเกิดขึ้นในโรง แค่ 2 ชั่วโมง
ความคิดหลายอย่างพลันเข้ามา จนเกิดอะไรๆ ในหัวที่อยากจะระบายในวันนี้
แค่อินโทรเพลงก็ทำผมขนลุกแล้ว ผมรู้สึกดีมากเลยเพราะไม่เคยมีหนังเรื่องไหนทำผมขนลุกแบบนี้มาก่อนในช่วงแรกของอินโทร
แต่พอเริ่มเข้าสู่เนื้อเรื่อง ที่เกี่ยวข้าวอะ ทำผมหน้าตึงนิดๆ นะ ทำไมมันดูแป้กๆ จังละ
ผมคิดในใจเลยว่า รีวิวหนังใน pantip เล่นผมละ
เพราะผมกลัวเหลือเกิน pantip ชอบส่งกระทู้รีวิวหนัง แปลกๆ
หนังที่บอกว่าดีอย่างเรื่องนี้ พอผมเกณฑ์เพื่อนไปดู อ่าว เพื่อนบ่น หนังไรของมุง
เช่น zombie ไม่ใช่ผมไม่ชอบนะ ผมว่าเรื่อง zombie มันเต็มดี ดูแล้วอิ่มเอิบ มีความสุข
แต่พอเพื่อนพูดแบบนี้ ผมก็เศร้า เลยต้องไปดูหนังคนเดียว เพราะเวลาไปดูหนังกับคนอื่น เรื่องที่ pantip บอกว่าดี
เขาชอบมาพูดกันแปลกๆ หนังไม่ดีบ้างล่ะ หรือไม่สนุกบ้างล่ะ
หลังจากผ่านไปได้สักพัก แววของหนังดีเริ่มมาละ
และมันพีคจนทำผมน้ำตาร่วงเลย คือฉากสาบานใต้ต้นไทร คือแบบ
ร่วงไม่รู้ตัวเลย ผมถอดแว่นแล้วเช็คน้ำตาใหญ่ โชคดี ที่โรงแม่สอด มีคนดูหนังเรื่องนี้แค่ 3 คน
แล้วมันคลอๆ แล้วก็ไหล อยู่แบบนั้นตลอดทั้งเรื่อง ไม่รู้เพราะอะไร แต่ผมรัก ขวัญกับเรียม
นอกเรื่องผมเห็นแววตาและการแสดงของใหม่ ดาวิกา ผมทึ่งมาก (จริงๆ มาจากเรื่องพี่มากแล้วล่ะ)
ทำผมเทียบในใจว่าเธอคือ แอน ทองประสม คนต่อไปจริงๆ เธอแบ่งบุคลิกออกมาในแต่ละส่วน ได้ชัดเจนดีจริงๆ
ส่วนนิว ทำให้ขวัญเป็นคนที่ผมไม่อยากได้เป็นสามีเลยนะ มุทะลุ ใจร้อนเกิ้นนนนน
อย่างไรก็ตาม
ดูหนังเรื่องนี้เหมือนลุ้นนะครับเพราะอยู่ดีๆ อ่าว ถูกพาตัวไปขายที่ กทม
ตอนแรกคิดว่า เฮ้ย! เจ้คนนี้ เป็นพวกค้ามนุษย์หรือเปล่าเห็นนางเอกสวยเลยจะเอาไปขาย
แต่ก็ไม่ใช่ อ่อ โอเค เข้าใจ
หนังดำเนินไปเรื่อยๆ ผม...
รู้สึกแย่ที่เวลาและความสุขสบายเปลี่ยนคนได้เพียงนี้
รู้สึกรักที่ผู้ชายหนึ่งคนทุ่มเทให้กับผู้หญิงหนึ่งคนได้ขนาดนี้
รู้สึกเกลียดที่ความหึงหวงทำร้ายกันได้มากขนาดนี้
รู้สึกชังที่ถ้าตัวเองไม่ได้ดี คนอื่นก็อย่าหวังจะได้ดี
รู้สึกขยาดกับคนที่ชอบข่มขืนคนอื่นทางด้านความคิด
รู้สึกน้อยใจในโชคชะตาของคนที่ไม่มีโอกาสในบางครั้ง
รู้สึกภูมิใจที่คนบางคนเก็บเงินเพื่อทำบางสิ่ง
แต่พอมาถึงตอนจบ ช็อคเลยครับท่าน ทั้งคู่ตายในคลองแสนแสบ ทั้งๆ ที่พรุ่งนี้ฝ่ายชายกำลังจะตอบแทนพ่อ
ผมสบถในใจคำว่า here เลยครับ สาบานได้
ผมเดินออกจากโรงตัวลอยเลย เหมือนมีอะไรกระชากความรู้สึกดีๆ ของผมไป
คือ จะเขียนให้พ่อได้เห็นชายผ้าเหลืองลูกก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์นี้ไม่ได้หรือไง
อย่างน้อยก็ขอเถอะ แต่ก็แค่บ่น โลกเราไม่ได้สวยขนาดนั้น
ผมรู้สึกอกหักตอนนี้ อกหักที่ขวัญและเรียม ต้องตาย
เศร้า ไม่รู้จะนอนหลับไหม แต่ต้องยอมรับ หนังเรื่องนี้ ดีจริงๆ
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า ผมจะเชื่อกระทู้รีวิวใน pantip ตลอดนะ
เพราะบางเรื่องที่เขาบอกว่า ไม่ดี ผมคิด แหม๊ จับผิดกันเหลือเกิน ดูให้สนุกๆ ก็ได้ เช่นเรื่อง White House Down
ปล. แอบดีใจ ที่หนังเรื่องนี้เป็นแค่บทประพันธ์หลังจากที่ออกสืบ
เพราะตอนแรกของหนังเลย บอกว่า ขออุทิศให้กับ วิญญาณขวัญและเรียม
ผมเกลียด แผลเก่า
อันดับสอง คือ ตามนี้เลยครับ
ผมรู้สึกเศร้ามากที่แผลเก่าวางบทให้ ขวัญกับเรียม ตายตอนจบ
สารภาพตามตรง ผมไม่เคยดูหนังเรื่องนี้เลย รู้แค่ว่ามี ขวัญเป่าขลุ่ย เลี้ยงควาย
ทั้งสองรักกันมาก และไปสาบานใต้ต้นไทร แต่ไม่เคยใส่ใจว่าตอนจบจะเป็นอย่างไร
แต่ก็ไม่ใช่จะไม่ imagine นะ ผมจำมุมหนึ่งในความคิดผมได้ว่าน่าจะ happy ending แค่นั้น
ตลอดที่ดูหนังเรื่องแผลเก่า มีอะไรหลายๆ อย่างเกิดขึ้นในโรง แค่ 2 ชั่วโมง
ความคิดหลายอย่างพลันเข้ามา จนเกิดอะไรๆ ในหัวที่อยากจะระบายในวันนี้
แค่อินโทรเพลงก็ทำผมขนลุกแล้ว ผมรู้สึกดีมากเลยเพราะไม่เคยมีหนังเรื่องไหนทำผมขนลุกแบบนี้มาก่อนในช่วงแรกของอินโทร
แต่พอเริ่มเข้าสู่เนื้อเรื่อง ที่เกี่ยวข้าวอะ ทำผมหน้าตึงนิดๆ นะ ทำไมมันดูแป้กๆ จังละ
ผมคิดในใจเลยว่า รีวิวหนังใน pantip เล่นผมละ
เพราะผมกลัวเหลือเกิน pantip ชอบส่งกระทู้รีวิวหนัง แปลกๆ
หนังที่บอกว่าดีอย่างเรื่องนี้ พอผมเกณฑ์เพื่อนไปดู อ่าว เพื่อนบ่น หนังไรของมุง
เช่น zombie ไม่ใช่ผมไม่ชอบนะ ผมว่าเรื่อง zombie มันเต็มดี ดูแล้วอิ่มเอิบ มีความสุข
แต่พอเพื่อนพูดแบบนี้ ผมก็เศร้า เลยต้องไปดูหนังคนเดียว เพราะเวลาไปดูหนังกับคนอื่น เรื่องที่ pantip บอกว่าดี
เขาชอบมาพูดกันแปลกๆ หนังไม่ดีบ้างล่ะ หรือไม่สนุกบ้างล่ะ
หลังจากผ่านไปได้สักพัก แววของหนังดีเริ่มมาละ
และมันพีคจนทำผมน้ำตาร่วงเลย คือฉากสาบานใต้ต้นไทร คือแบบ
ร่วงไม่รู้ตัวเลย ผมถอดแว่นแล้วเช็คน้ำตาใหญ่ โชคดี ที่โรงแม่สอด มีคนดูหนังเรื่องนี้แค่ 3 คน
แล้วมันคลอๆ แล้วก็ไหล อยู่แบบนั้นตลอดทั้งเรื่อง ไม่รู้เพราะอะไร แต่ผมรัก ขวัญกับเรียม
นอกเรื่องผมเห็นแววตาและการแสดงของใหม่ ดาวิกา ผมทึ่งมาก (จริงๆ มาจากเรื่องพี่มากแล้วล่ะ)
ทำผมเทียบในใจว่าเธอคือ แอน ทองประสม คนต่อไปจริงๆ เธอแบ่งบุคลิกออกมาในแต่ละส่วน ได้ชัดเจนดีจริงๆ
ส่วนนิว ทำให้ขวัญเป็นคนที่ผมไม่อยากได้เป็นสามีเลยนะ มุทะลุ ใจร้อนเกิ้นนนนน
อย่างไรก็ตาม
ดูหนังเรื่องนี้เหมือนลุ้นนะครับเพราะอยู่ดีๆ อ่าว ถูกพาตัวไปขายที่ กทม
ตอนแรกคิดว่า เฮ้ย! เจ้คนนี้ เป็นพวกค้ามนุษย์หรือเปล่าเห็นนางเอกสวยเลยจะเอาไปขาย
แต่ก็ไม่ใช่ อ่อ โอเค เข้าใจ
หนังดำเนินไปเรื่อยๆ ผม...
รู้สึกแย่ที่เวลาและความสุขสบายเปลี่ยนคนได้เพียงนี้
รู้สึกรักที่ผู้ชายหนึ่งคนทุ่มเทให้กับผู้หญิงหนึ่งคนได้ขนาดนี้
รู้สึกเกลียดที่ความหึงหวงทำร้ายกันได้มากขนาดนี้
รู้สึกชังที่ถ้าตัวเองไม่ได้ดี คนอื่นก็อย่าหวังจะได้ดี
รู้สึกขยาดกับคนที่ชอบข่มขืนคนอื่นทางด้านความคิด
รู้สึกน้อยใจในโชคชะตาของคนที่ไม่มีโอกาสในบางครั้ง
รู้สึกภูมิใจที่คนบางคนเก็บเงินเพื่อทำบางสิ่ง
แต่พอมาถึงตอนจบ ช็อคเลยครับท่าน ทั้งคู่ตายในคลองแสนแสบ ทั้งๆ ที่พรุ่งนี้ฝ่ายชายกำลังจะตอบแทนพ่อ
ผมสบถในใจคำว่า here เลยครับ สาบานได้
ผมเดินออกจากโรงตัวลอยเลย เหมือนมีอะไรกระชากความรู้สึกดีๆ ของผมไป
คือ จะเขียนให้พ่อได้เห็นชายผ้าเหลืองลูกก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์นี้ไม่ได้หรือไง
อย่างน้อยก็ขอเถอะ แต่ก็แค่บ่น โลกเราไม่ได้สวยขนาดนั้น
ผมรู้สึกอกหักตอนนี้ อกหักที่ขวัญและเรียม ต้องตาย
เศร้า ไม่รู้จะนอนหลับไหม แต่ต้องยอมรับ หนังเรื่องนี้ ดีจริงๆ
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า ผมจะเชื่อกระทู้รีวิวใน pantip ตลอดนะ
เพราะบางเรื่องที่เขาบอกว่า ไม่ดี ผมคิด แหม๊ จับผิดกันเหลือเกิน ดูให้สนุกๆ ก็ได้ เช่นเรื่อง White House Down
ปล. แอบดีใจ ที่หนังเรื่องนี้เป็นแค่บทประพันธ์หลังจากที่ออกสืบ
เพราะตอนแรกของหนังเลย บอกว่า ขออุทิศให้กับ วิญญาณขวัญและเรียม